Nidarsh Raj
BIO
Born on 4th January, 2001, Nidarsh Raj is a school student studying at Plus 2 level at Athavanad Govt Higher Secondary School at Malappuram, Kerala, India.
.
Vidya Panicker
BIO
Translator Vidya Panicker’s poems have been published in The feminist review (UK), Muse India, CLRI, Reading hour, Femina fiction and Indian review, among others. She has won national level poetry contests and has been translated to other Indian languages.
.
(Translated from the original Malayalam into English)
.
The bet
For a while now
I’ve been idling here
With the notion that
the cheer girls
who strip and dance
at the edge of the ground
are my skies.
In the everlasting
strategic timeouts of boredom
I’ve considered
turning off the T.V.
calling my friends to abort
the evening gather
and spread out in a flow
over the whole world.
But, I cannot, can I?
My NH 213, the highway that links
the T.V to the fridge
the fridge to the washbasin
and then the loo
is desolate day and night;
Not even a potential suicide
Traverses it.
I locked my door from inside
threw the key out
pried out the sim card
broke it and dropped it in my tea
poured out the tea into the sink
retrieved the sim from the sink
crushed it between my fingers and
crunched it with my teeth.
The moment I realized the futility
of torturing a non-being element any further
I chucked it out of the window.
I feel guilty about everything.
On the last day of the bet
how do I run out of this room
through the closed door?
പന്തയം
മൈതാനത്തിന്റെ അതിരിൽ
കുപ്പായമൂരിയിട്ട് ഡാൻസുകളിക്കുന്ന
ചിയർഗേൾസുകളാണ് തന്റെ
ആകാശം
എന്നു കരുതിയിരിപ്പായിട്ട്
കുറച്ചായി.
മടുപ്പിന്റെ അനന്തമായ
സ്ട്രാറ്റെജിക് ടൈമൌട്ടുകളിൽ
ടീവിയോഫാക്കി
ഇന്നു വൈകീട്ട് വരേണ്ടെന്ന്
കൂട്ടുകാരോട് വിളിച്ചുപറഞ്ഞ്
ലോകം മൊത്തം പരന്നൊഴുകണമെന്ന്
ചിന്തിക്കാഞ്ഞിട്ടല്ല.
പറ്റില്ലല്ലോ.
ടീവിയിൽ നിന്നു ഫ്രിഡ്ജിലേക്കും
ഫ്രിഡ്ജിൽ നിന്നും വാഷ്ബേസിനിലേക്കും
അവിടെനിന്ന് കക്കൂസിലേക്കും
മാത്രം നിർമ്മിച്ചിരിക്കുന്ന
എന്റെ എൻ.എച്ച് 213
രാത്രിയോ പകലോ എന്നില്ലാതെ
എല്ലാ സമയവും വിജനമാണ്.
ആത്മഹത്യ ചെയ്യാൻ പോലും
അങ്ങോട്ടേക്കാരും വരാറില്ല.
വാതിൽ ഉള്ളിൽനിന്നും പൂട്ടി
ചാവി താഴേക്കു വലിച്ചെറിഞ്ഞു.
സിംകാർഡൂരി പൊട്ടിച്ച്
ചായയിലിട്ടു.
ചായ,വാഷ്ബേസിനിൽ ഒഴിച്ചു.
വാഷ്ബേസിനിൽ നിന്നും
സിംകാർഡെടുത്ത് കൈയ്യിലിട്ട് ഞെരിച്ചു.
വായിലിട്ട് കടിച്ചു.
ഒരു അജീവീയഘടകത്തെ
ഇനിയും ദ്രോഹിക്കുന്നത്
അർത്ഥശൂന്യമാണെന്നറിഞ്ഞ നിമിഷം
അത് ജനലിലൂടെ വലിച്ചെറിഞ്ഞു.
എല്ലാറ്റിലും കുറ്റബോധം തോന്നുന്നുണ്ട്.
പന്തയത്തിന്റെ അവസാനദിവസം
ഞാനെങ്ങനെ
ഈ അടച്ച വാതിലിലൂടെ
പുറത്തേക്കോടും?
*****
.
