Amarjit Chandan
BIO
Amarjit Chandan was born in Nairobi in 1946 and studied in India at Panjab University, coming to Britain in 1980 to live in London. He has published five collections of poetry and three books of essays in Punjabi notably Jarhān (poems) and Phailsufiān and Nishāni essays). He has edited and translated about 30 anthologies of Indian and world poetry and fiction by, among others, Brecht, Neruda, Ritsos, Hikmet, Cardenal, Martin Carter and John Berger in Punjabi. He was one of ten British poets selected by Andrew Motion on National Poetry Day in 2001 and participated in the International Aldeburgh Poetry Festival the same year.
English versions of his poems have appeared in England in a collection Being Here (1995, 1999, 2005) and magazines Poetry Review, Artrage, Bazaar, Brand, Critical Quarterly, Modern Poetry in Translation, Index on Censorship and Atlas (UK), Papirus and Akköy (Turkey), Erismus, Ombrela and Odos Panos (Greece) and Lettre Internationale (Romania). He got three life-time Achievement awards by the Punjab Government, India; 2004, the Panjabis in Britain, All-Party Parliamentary Group, UK. 2006 and the Anād Foundation. New Delhi. November 2009. A short poem by him, both in Punjabi and English has been engraved in 40-foot granite by Eric Peever and installed in Slough High Street square. His latest publication: Sonata for Four Hands, Collection of Poems (Arc Publications) was prefaced by John Berger in March 2010.
Taseer Gujral
BIO
Taseer Gujral studied literature and received a doctorate on the feminist poems of Adrienne Rich. Her published works appear in The Sunflower Collective, Coldnoon Diaries, Muse India, Open Road Review, E3W Literature, Destiny to Write anthologies and Indian Express. She has also been shortlisted as one of the Contemporary Indian English Poets in Muse India by the distinguished writer prof. GVJ Prasad and her poems have found a pride of a place in that issue. Her interests are quite eclectic, and range from writing, sketching, singing and listening to music to feeling the moist soil between her fingers while gardening, spotting and trying to identify birds and dwelling on the aesthetics of serving tea in porcelain. Translation is a newfound passion that she is discovering and becoming clued in to. She has lived in several parts of India, and now resides with her family in her hometown of Chandigarh
The girl and dust-storm
This girl is really scared of dust storms
She says
When the storm arrives
there will be dirt everywhere
The beautiful amaltas flowers will fall off
The branches of trees will break off
birds will die
This girl does not know
the storm will bring rain with it
A cool will pervade the air
Fresh blood will circulate
in the veins of the amaltas
In the coming season
the flowers will look more beautiful
a deep chrome yellow
The girl does not know
ਕੁੜੀ ਤੇ ਨ੍ਹੇਰੀ
ਇਹ ਕੁੜੀ ਨ੍ਹੇਰੀ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਡਰਦੀ ਹੈ
ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ
ਨ੍ਹੇਰੀ ਆਏਗੀ
ਸਾਰੇ ਗੰਦ ਪੈ ਜਾਏਗਾ
ਅਮਲਤਾਸ ਦੇ ਸੋਹਣੇ ਸੋਹਣੇ ਫੁਲ ਝੜ ਜਾਣਗੇ
ਰੁੱਖਾਂ ਦੇ ਟਾਹਣੇ ਟੁੱਟ ਜਾਣਗੇ
ਪੰਖੇਰੂ ਮਰ ਜਾਣਗੇ
ਇਹ ਕੁੜੀ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੀ
ਨ੍ਹੇਰੀ ਆਏਗੀ
ਨਾਲ ਵਰਖਾ ਲਿਆਏ ਗੀ
ਸਾਰੇ ਠੰਡ ਵਰਤ ਜਾਏਗੀ
ਅਮਲਤਾਸ ਦੀਆਂ ਨਾੜਾਂ ਵਿੱਚ
ਨਵਾਂ ਤਾਜ਼ਾ ਖੂਨ ਦੌੜੇਗਾ
ਅਗਲੀ ਰੁੱਤੇ
ਫੁੱਲ ਹੋਰ ਸੋਹਣੇ ਹੋਣਗੇ
ਹੋਰ ਗੂਹੜੇ ਪੀਲੇ
ਇਹ ਕੁੜੀ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੀ
.
(UNTITLED)
I cannot say
I am ashamed
I don’t have courage to look you in the eye
I cannot say
that your eyes took my night’s sleep by stealth
that your memories held my dreams under duress
that my journey was a series of long conversations with you
that each of my breaths was an affirmation of your every story
that without you, every moment was devastation
These things should not be spelled
Then why am I ashamed
Why I cannot meet your eyes
ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਆਖ ਸਕਦਾ
ਮੈਂ ਸ਼ਰਮਸਾਰ ਹਾਂ
ਤੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ‘ਚ ਅੱਖਾਂ ਪਾਉਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਨਹੀਂ
ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਆਖ ਸਕਦਾ
ਕਿ ਤੇਰਿਆਂ ਨੈਣਾਂ ਨੇ, ਮੇਰੀਆਂ ਰਾਤਾਂ ਦੀ ਨੀਂਦ ਚੋਰੀ ਕਰ ਲਈ ਸੀ
ਕਿ ਮੇਰੇ ਸੁਪਿਨਆਂ ਨੂੰ ਮੱਲੀ ਰੱਖਿਆ ਸੀ , ਤੇਰੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਨੇ
ਕਿ ਸਾਰੀ ਵਾਟ ,ਮੈਂ ਕੱਲਾ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਰਿਹਾ ਕਰਦਾ
ਕਿ ਮੇਰਾ ਹਰ ਸਾਹ , ਹੁੰਗਾਰਾ ਸੀ ਤੇਰੀ ਹਰ ਬਾਤ ਦਾ
ਕਿ ਤੇਰੇ ਬਾਜੋਂ ਜੀਣਾ, ਹਰ ਪਲ ਕਿਆਮਤ ਸੀ
ਇਹ ਕੋਈ ਕਹਿਣ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨਹੀਂ.
ਫੇਰ ਮੈਂ ਕਿਉਂ ਸ਼ਰਮਸਾਰ ਹਾਂ
ਤੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ‘ਚ ਅੱਖਾਂ ਪਾਉਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਨਹੀਂ
.
Journey
I prop my head on
on the train’s windowpane
The sill is as chilled as
the beloved’s hand in frosty winters
or when one’s nose tip brushes against
one’s beloved’s cold ear
or the touch of a mother’s soothing hand
on a fevered forehead
Sooner or later
the equal noise of all the trains in the universe
collates and diminishes at this one point
ਸਫਰ
ਗੱਡੀ ਦੀ ਬਾਰੀ ਦੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਤੇ,
ਮੈਂ ਸਿਰ ਰੱਖਿਆ ਹੈ
ਬਾਰੀ ਠੰਡੀ ਠਾਰ ਜਿਉਂ
ਬਰਫੀਲੀ ਰੁੱਤੇ ਸੱਜਣ ਹੱਥ ਮਿਲਾਇਆ
ਜਾਂ ਪਿਆਰੀ ਦੇ ਠੰਡੇ ਕੰਨ ਨੂੰ
ਨੱਕ ਦੀ ਬੁੰਬਲ ਛੋਹਵੇ
ਜਾਂ ਤਾਪ ਚਡ਼ੇ ‘ਚ ਬਲਦੇ ਮੱਥੇ ਤੇ
ਮਾਂ ਨੇ ਹੱਥ ਰੱਖਿਆ ਹੈ
ਸਾਰੇ ਜੱਗ ਦੀਆਂ ਗੱਡੀਆਂ ਦਾ ਖਡ਼ਕਾ ਇੱਕੋ ਜਿਹਾ
ਆਖਰ ਦੇਰ ਸਵੇਰੇ
ਇੱਕੋ ਥਾਂ ਤੇ ਜਾ ਕੇ ਮੁੱਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ
*****
.
